Rifkin’s Festival Donostiari eta zinema klasikoko zuzendari bikainei egindako omenaldia da. Vittorio Storaro-ren luparen (Apocalypse Now, Azken enperadorea) bidez, hiria bere osotasunean ezagutu ahal izateko bidaia batean barneratzera gonbidatu nahi zaitugu. Argazkigintzako zuzendariak, Woody Allenekin egiten dituen kolaborazioetan egin ohi duen moduan, aurkako bi munduren bidez irudikatu zuen Donostia: jaialdiaren eta kolorez eta argiz betetako hiriaren kanpoko errealitatea; eta Mort-en barneko bizitza eta ametsak zuri-beltzean erakutsita.

Filmak egoera surrealistak maitasunarekin eta tristurarekin elkarri lotutako istoriorekin nahasten ditu. Gainera, omenaldi maitekorra egiten die zinemako maisu handiei eta haien botere eraldatzaileari. Gustu eta ironia handiarekin egindako erreferentzia eta keinu ugariez gain, protagonistaren, Mort Rifkin-en, ametsek egile bikain batzuen film klasikoetako sekuentzia mitikoak erakusteko balio izan dute: Ingmar Bergman, François Truffaut, Jean-Luc Godard, Orson Welles, Luis Buñuel edo Federico Fellini, adibidez. Hala, Zumaiako Itzurun hondartza Zazpigarren zigilua (Bergman) lanean azaltzen dena bihurtu zuen, Kontxako hondartza Jules et Jim filmekoa (Truffaut), Gipuzkoako Foru Aldundiaren aretoak Aingeru sarraskitzailea (Buñuel) filmeko agertoki, edo Miramar jauregia eta Miraconchako txaletetako bat Charles Foster Kane gaztearen etxe (Citizen Kane, Orson Welles).

Hasiera batean, Woody Allenek Mort Rifkin gizon gazte baten moduan irudikatu zuen, baina haren betiko lagun batek, Juliet Taylor-ek, rolerako Wallace Sahwn aukera zezala iradoki zion eta hauxe pentsatu zuen Allenek: “Jainko maitea, bikaina da! Zertatik ez dut benetako intelektual bat aukeratzen?”. Zalantzarik ez zuen izan bere irudi komikoa, alderdirik emotiboena erakusteko gaitasuna eta, batez ere, benetan inteligentea zela uste zuelako hura protagonista gisa aukeratzeko garaian.

Filmatzeko garaian, Woody Allenek ez du 20 minutu baino gehiagoko bidaiarik egiten autoz. Hori zela eta, Galarretan dagoen Oronaren eraikina aireportuko terminal bihurtu zuten zehaztasun osoz. Bestalde, Atotxa dorrearen behealdeak hegazkin baten barnealde bihurtu zituzten. Eszena hartan Barbara Goenaga aktorea ateratzen zen, baina, azkenean, amaierako muntaketatik kanpo geratu zen.

Elena Anaya aktoreak elkarrizketa batean azaldu zuen Woody Allenek lortu nahi izaten duen perfekzio maila. Hasiera batean, suntsitu egiten zuen honelako astakeriak entzuteak: “It’s awful. Ez dut sinesten egiten ari zaren hori. Zinemaren historiako aktorerik okerrena zara” edo “Norbaitek munduko antzezpen okerrenari buruzko liburua idatzi beharko balu, zuri deitu beharko lizuke”. Bere produktoreak, Helenek, ez kezkatzeko esan zion; izan ere, mundu osoko aktore onenei bota izan omen dizkie halakoak.

Non jaten zuen Woody Allenek? Ikusi ze jatetxetara joan zen Woody Allen Donostian egon zenean.